O Ρούλης Κουκλεντές*

Στο ερώτημα αν ο γιαλός είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε απαντάω: Στραβά αρμενίζουμε. Με συγχωρείτε, αλλά από τη μία ακούω τους γκουρού της Οικονομίας (Ρουμπινί, Κρούγκερ και -ολίγον- Κλεμέντε) να προβλέπουν δεινά όπως επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας, σκάσιμο της επόμενης φούσκας (που θα κάνει τις προηγούμενες να μοιάζουν με τσιχλόφουσκες), ανθρωπιστικούς πολέμους κ.ά. και από την άλλη διαπιστώνω πως, εκτός από το χαρούμενο λαό (που στις 20 Ιουνίου συνάντησε τους... προγόνους του στο Μουσείο της Ακρόπολης), και η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία είναι «μες στην καλή χαρά». Η Fiat ψώνισε το 20% της Chrysler (με τη βοήθεια ενός φθηνού δανείου ύψους 4,5 δισ. δολαρίων από τον Ομπάμα), η BMW θα παρουσιάσει τη Ζ10, η VW ένα κουπέ-όνειρο που θα κοστίζει κάτω από 25.000 ευρώ, η Porsche μια νέα, πιο φιλική Cayenne, η Lamborghini ένα υβριδικό υπεραυτοκίνητο και η κινεζική Geely αντίγραφο της... Enzo. Είναι φανερό πως -πάλι- έκανα λάθος, και η ζωή πράγματι γελάει ευτυχισμένα. Γι’ αυτό είπα να παρουσιάσω τις επιθυμίες του άλλου μου εαυτού, τον οποίο, για τις ανάγκες του πονήματος, θα αποκαλώ Ρούλη Κουκλεντέ. Αρχίζω με το σωματότυπο. Ψηλός, αδύνατος, ηλιοκαμένος, με τέλειους κοιλιακούς, που εξασκεί δύο ώρες κάθε μέρα σε γυμναστήριο που συχνάζουν επιτυχημένα -πρώην- τυριά. Στα νιάτα του ήθελε να γίνει οφθαλμίατρος ή πυγμάχος, αλλά τον κέρδισε η Μύκονος και το Parasite Beach. Στο Λονδίνο, που είχε πάει για να κάνει αντίσταση στη Χούντα, γνωρίστηκε με τον ¶νθρωπο-Αγελάδα και τον μυστικοσύμβουλο του ηγέτη του Κόμματος της Κεντροαριστερής Δεξιάς. Αυτό το κόμμα διαφέρει από εκείνο της Κεντροδεξιάς Αριστεράς στο γεγονός ότι εγκρίνει τους βομβαρδισμούς με συμβατικές βόμβες, ενώ το δεύτερο επιλέγει βόμβες απεμπλουτισμένου ουράνιου. Λεπτομέρεια θα πείτε, αλλά είναι ένα από τα σημεία που κάνουν τη διαφορά στις πολιτικές των Δύο Μεγάλων Κομμάτων.
Συνεχίζω... Όταν έπεσε η Χούντα, ο ηγέτης επέστρεψε στην Ελλάδα και, βέβαια, κέρδισε τις εκλογές. Ο Ρούλης κατέλαβε θέση μυστικοσυμβούλου στο Κόμμα και ανοιχτή πρόκληση στα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας. Τη Δευτέρα ήταν καλεσμένος στη βίλα του μεγαλέμπορου όπλων, την Τρίτη στο κότερο του εθνικού προμηθευτή, την Παρασκευή στο εξοχικό του Θόδωρου Ντενεκέ-Βασιλειάδη, το Σάββατο στο πάρτι του Σαμ Λαμόγια. Εκτός των άλλων, η είσοδος στην υψηλή κοινωνία τού εξασφάλισε και πρόσκληση στα εγκαίνια του Μουσείου, πράγμα που δείχνει πως τα μάρμαρα κινδυνεύουν όχι μόνο από την ατμοσφαιρική αλλά και από την κοινωνική ρύπανση. Η είσοδος στα «σαλόνια» (και στα κρεβάτια) των προβεβλημένων παρασίτων τον ανάγκασε να απαλλαγεί από τα χρώματος «σκατί» υποδήματα και τα κουστούμια από το Prince Gulliver και να αρχίσει να ράβεται στο Μιλάνο. Με τις άκρες και τα λεφτά που απέκτησε ως μεσάζοντας σε μεγάλες μπίζνες με τους Δήμους και το Δημόσιο αγόρασε μια εταιρεία που έβγαζε κλαδικά περιοδικά. Όντας μάγκας και καραμπουζουκλής, έπιασε το σφυγμό της αγοράς και άρχισε να βγάζει περιοδικά κουτσομπολιού για τις βίζιτες και τις -ξεφωνημένες- αδελφές, που, λόγω του κοινωνικού μετασχηματισμού, είχαν πλημμυρίσει τη χώρα. Το ένα πράγμα έφερε τ’ άλλο, και σε 10 χρόνια ο Ρούλης αγόρασε Cayenne για τον εαυτό του και CLK για τη γυναίκα του, έφτιαξε μια βίλα στην Εκάλη και άλλη μία στο «νησί των ανέμων», δίπλα σ’ εκείνη ενός από τους λωποδύτες του Χρηματιστηρίου, αλλά... μπρος στην κοινωνική άνοδο, όλα επιτρέπονται. Η ζωή όχι μόνο του γελούσε ευτυχισμένα, αλλά και τσίριζε υστερικά. Ένας γλυκός άνεμος τον παρέσερνε. Στην προσπάθειά του να τη «βγει» σε άλλους καβαλημένους, ψώνισε κότερο που ήταν 10 πόδια μικρότερο από εκείνο του Εθνικού Προμηθευτή, αλλά 20 μεγαλύτερο από του εκδότη των περιοδικών «Cunt&Dick», «Big Boobs» και «Tsolia Unlimited», όλα κομμάτια του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού - που του εξασφάλισαν και την πρόσκληση στην τελετή εγκαινίων. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ραγδαία άνοδός του στο Κόμμα αλλά και, κυρίως, η γνωριμία με τoν Πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Παραισθήσεων 2004 τράβηξαν την προσοχή ενός άλλου εκδότη, εκείνου που έβγαζε τα περιοδικά «Bull&Shit», «Morgue», «DragQueen» αλλά και του μεγαλύτερου στον κόσμο εντύπου πολιτικο-κοινωνικού αυνανισμού, «M&M» (Men&Masturbation). Για να μη σας κουράζω, ο Ρούλης έφτασε, κι εγώ έμεινα πίσω. Όσα είχε στερηθεί στην Κωλοπετινίτσα τώρα ήταν δικά του. Με τη βοήθεια του Κόμματος και, το κυριότερο, χωρίς να έχει δουλέψει ούτε μία ώρα στη ζωή του, τα είχε καταφέρει. Για να γιορτάσει το γεγονός κάλεσε λίγους, εκλεκτούς ανθρώπους στο μπαρ «Καρατσόντα». Ανάμεσά τους ο αντιπρόσωπος κινητής τηλεφωνίας Αλ Ζαχουάρ αλ Μπιν αλ Ρουαχάρ, ο αργυραμοιβός Λούλης Σουρουκλεμές με την Τζένυ Βιζιτίδου, ο λαθρέμπορος πετρελαίου Τζαννής Τζανετογιάννης, ο εισαγωγέας -πολυτελών- αυτοκινήτων Λάκης Πιλάφας, ο συναρμολογητής κινέζικων τηλεοράσεων Χάρης Αρπαχτίδης και πολλές άλλες προσωπικότητες του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου. Την επομένη ο Ρούλης τηλεφώνησε στο γνωστό δημοσιογράφο και -πρώην- εκδότη Κώστα Καββαθά για να πει τον πόνο του. Η γυναίκα του ήθελε BMW X10, ο γιος του Golf GTi και ο ίδιος ν’ αλλάξει το Cayenne με κάτι πιο σπάνιο, μιας και οι δρόμοι είχαν γεμίσει Porsche. Ο Καββαθάς αρνήθηκε να του μιλήσει, λέγοντας πως, εδώ και δεκαετίες, έχει κόψει κάθε σχέση με τον άλλο του εαυτό, και το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να κόψει το κεφάλι του, πράγμα που δε φάνηκε λογικό, μιας και η εταιρεία (του Καββαθά) ήταν «εισηγμένη» και ο ίδιος «έγραφε γι’ αυτοκίνητα». Ήταν εκείνη τη στιγμή που ο Ρούλης κατάλαβε ότι δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη σε κανέναν, ούτε καν στον άλλο σου εαυτό. Αλλά και ο Καββαθάς κατάλαβε για ακόμα μία φορά πως χίλιες φορές νεκρός από βαριά μορφή καρκίνου, παρά μια ζωή σαν Κουκλεντές!
*Ευγενικό δάνειο από τους ΑΜΑΝ
Δώκαμε, δώκαμε...
Έχω αναφερθεί πολλές φορές στον τρόπο που η συντριπτική πλειονότητα των εισαγωγέων σνομπάρει τους 4Τ. Τα παλιά χρόνια το φαινόμενο είχε πάρει διαστάσεις επιθεώρησης. Δεκαετίες πέρασαν, αλλά το φαινόμενο παραμένει, έχοντας πάρει, λόγω της αγραμματοσύνης που δέρνει το νέο αίμα, διαστάσεις κωμικές. Υπήρχαν τότε, και σήμερα πιο πολύ, έμποροι που δεν είχαν ανοίξει το περιοδικό (το να «διαβάσει» κανείς απαιτεί πρόσθετες ικανότητες!). «Α, εσύ δεν είσαι που γράφεις γι’ αυτοκίνητα;» είναι η συνηθισμένη αντίδραση όταν κάνω το λάθος να συστηθώ. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, αυτοί που «βγάζουν μάτι» είναι οι καινούργιοι «Μάρκετινγκ Μάνατζερ», το μεγαλύτερο μέρος των οποίων όχι μόνο δεν έχει ξεφυλλίσει το περιοδικό, αλλά και το μπερδεύει με άλλους τίτλους. Η ατάκα «το... βιβλίο σας (έτσι αποκαλούν το περιοδικό) έθαψε τ’ αυτοκίνητό μας» είναι κανόνας. Μια άλλη, μεγάλη κατηγορία κρίνει τους 4Τ σύμφωνα με αυτά που άκουσε από... γνωστούς. Η ατάκα «ένας φίλος μου είπε ότι γράψατε...» είναι πρώτη στη σειρά. Ελάχιστες φορές αναφέρθηκα στα κατορθώματά τους, μιας και ήξερα πως η όποια κριτική θα είχε μηδενικό αποτέλεσμα, αφού κύρια αποστολή των εν λόγω είναι να βγάλουν πολλά και εύκολα λεφτά και να τα στείλουν το ταχύτερο στην Ελβετία ή στα Νησιά Καϊμάν. Οι καταναλωτές έρχονται δεύτεροι, με τρεις, τέσσερις εξαιρέσεις εταιρειών που εργάζονται με «ευρωπαϊκά» πρότυπα. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό συμβαίνει κάτι που -πραγματικά- με εξοργίζει, και μόνο σε ένα υποανάπτυκτο, τριτοκοσμικό κράτος θα μπορούσε να παρουσιαστεί. Εδώ και πολλά χρόνια οι 4ΤΡΟΧΟΙ είναι πρώτοι σε κυκλοφορία αλλά και σε αναγνωσιμότητα, και μάλιστα με τεράστια διαφορά σε σχέση με όλα τα ανδρικά και τα αποκαλούμενα lifestyle περιοδικά. Μάταια το Εμπορικό Τμήμα της εταιρείας προσπαθεί να πείσει αντιπροσωπίες όπως της Suzuki, της Mazda, της Citroen ή της Chrysler να διαφημίσουν τ’ αυτοκίνητά τους στις σελίδες μας. Οι υπεύθυνοι προσποιούνται ότι δεν υπάρχουμε, ίσως διότι ο τρόπος που τους αντιμετώπισα στα 40 χρόνια της έκδοσης είναι γραμμένος με ανεξίτηλο μελάνι στη μνήμη τους. Με το ίδιο μελάνι που είναι γραμμένη η απάντηση που έδωσα σε παλιό αντιπρόσωπο της Honda όταν, πολλά χρόνια πριν, μου είπε πως, αν έβαζα στο εξώφυλλο τη μοτοσικλέτα του, θα μου έδινε «ένα χιλιαρικάκι». Του είπα να το βάλει εκεί που ξέρει, με αποτέλεσμα η διαφημιστική εταιρεία του να διαγράψει το περιοδικό από το πρόγραμμά της. Το ίδιο ισχύει σήμερα, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Τη μεγαλύτερη «πλάκα» έχουν η αντιπροσωπία της Citroen και της Chrysler, που, ενώ διαθέτει εκατομμύρια για να προβάλλει τ’ αυτοκίνητά της στην τηλεόραση και στις εφημερίδες, αγνοεί επιδεικτικά το περιοδικό. Το ίδιο -επί 100- ισχύει για τη Skoda, που αμφιβάλλω αν γνωρίζει την ύπαρξή του, ίσως από τότε που επέστρεψα φακελάκι που περιείχε 10.000 δραχμές για έξοδα... βενζίνης! Συνεχίζω: Ο αντιπρόσωπος των κινεζικών Jacrein «έβαλε στη θέση τους» τους Γιάννη Κακούρη και Σωτήρη Παπαδήμα, επειδή, όπως είπε, του «έθαψαν» το αυτοκίνητο. Η νέα «αντιπροσωπία» της Renault -ή, καλύτερα, το γραφείο Τύπου, μιας και δε νομίζω ότι υπάρχει αντιπροσωπία- μας κρατάει μεν ενήμερους για τα νέα μοντέλα, αποφεύγει όμως να μας πει πότε θα μας δώσει το νέο Megane για δοκιμή μικρής ή μεγάλης διάρκειας και δε γνωρίζουμε αν θα μας παραχωρήσει και πότε καινούργια μοντέλα σαν τα Modus, Grande Modus και Kangoo. Η GM Hellas διαφημίζει τα νέα Insignia 1.6 και 1.8, αλλά δεν έχει αυτοκίνητα για... δοκιμή. Οδηγήσαμε το πρώτο μόνο όταν ο αναγνώστης Μιχάλης Φασούλας μας παραχώρησε το δικό του 1.6 Turbο! Ακόμα μία περίπτωση που χρήζει ιατρικής παρακολούθησης είναι εκείνη της καινούργιας Alfa 159. Ενώ βρίσκεται εδώ και ένα μήνα στις εκθέσεις και διαφημίζεται στην τηλεόραση και στις εφημερίδες, οι 4ΤΡΟΧΟΙ πήραν την Alfa 159 1.75 μόλις την τελευταία στιγμή.
Τ’ αυτοκίνητα που οδήγησα
Έτσι, για το καλό. Για χάρη της παλιάς εποχής. Όχι για μένα… για τη φουκαριάρα τη μανούλα μου, οδήγησα την Alfa Romeo MiTo 1.4 TB, τη Lancia Delta 1.4 και το Golf GTi. Παραλίγο να οδηγούσα και τη νέα BMW Z4, αλλά δεν πρόκανα, γιατί την είχαμε δώσει στο φίλο -και συνεργάτη- Κώστα Μακεδόνα. Η MiTo δε φάνηκε κακή, αλλά δεν έχασα και τον ύπνο μου. Κάτι λείπει απ’ αυτήν τη γραμμή παραγωγής του Gruppo, που εδώ και χρόνια επιχειρεί μια δύσκολη άσκηση ισορροπίας, προσπαθώντας να διατηρήσει στη ζωή δύο θρύλους: την Alfa Romeo και τη Lancia. Το καταφέρνει με την πρώτη, και αποτυγχάνει με τη δεύτερη. Όταν επιλέγεις Alfa, έχεις -ακόμη- την αίσθηση της συνέχειας και της ιστορίας, οτιδήποτε κι αν σημαίνει στις μέρες μας. Με τον κινητήρα των 1.400 κ.εκ. που αποδίδει 150 ίππους και 23,4 χλγμ. στις 3.000 σ.α.λ. σε λειτουργία overboost (όταν επιλέγεις το πρόγραμμα D, Dynamic) στα ηλεκτρονικά, κάνεις «0-100» σε 8-9 δλ., πράγμα που σημαίνει ότι προσπερνάς με ασφάλεια. Τα αεριζόμενα δισκόφρενα διαμέτρου 305 χλστ. με 4πίστονες δαγκάνες εμπρός επιβραδύνουν θετικά, και όλα δείχνουν Alfa Romeo, αλλά κάτι συμβαίνει με το σύστημα διεύθυνσης, που δεν είναι τόσο ακριβές στην ευθεία. Κάπου γράφουμε ότι μοιάζει με «μεγάλο» Punto Abarth, και δεν έχουμε και πολύ άδικο! Δε συμβαίνει το ίδιο με τη Lancia 1.4 Delta, που οδήγησα για πολύ λίγο, γιατί δεν αισθάνθηκα ότι το αυτοκίνητο μου έλεγε κάτι. Όντας παλιός ιδιοκτήτης της μάρκας (μία 2λιτρη Beta Coupe και μία Fulvia 1.3S), δεν μπόρεσα να συλλάβω το υπονοούμενο. Ο 1.400άρης τούρμπο με τους 155 ίππους και καλή ροπή από χαμηλά (πριν από τις 2.000 σ.α.λ.) είναι πλέον γνωστός στο Gruppo και, όπως λέει η νεότερη γενιά των 4Τ, «δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα παραπλήσια τούρμπο του γκρουπ της VW (εκτός από τις μετρήσεις κατανάλωσης), χτυπώντας στα ίσια μέχρι και τον πολύ καλό γερμανικό 1.800άρη των 160 ίππων». Όλα σωστά, αλλά κάτι λείπει, τουλάχιστον για μένα, που έζησα τις παλιές Lancia. Χρειάζεται βιβλίο για να εξηγήσω αυτό που θέλω να πω, και φοβάμαι πως θα απογοητεύσω όσους περιμένουν να το κάνω. Οι εποχές μου πέρασαν, το ίδιο φαίνεται κι εγώ, και άντε να εξηγήσεις σήμερα τι σημαίνει Lancia Stratos και HF. Επόμενο και καθοριστικό για τα -σπασμένα- μου νεύρα το όγδοης, ή ένατης, ή δέκατης (τι σημασία έχει, αδέλφια) VW GTi. Σημασία έχει ότι το αυτοκίνητο είναι το όνειρο (ή ακόμα και η... ονείρωξη) του κάθε «εραστή». Καταπληκτικό σε όλα. Παρ’ ότι ανέθεσα στο χειρότερό μου εαυτό να βρει κάποιο μειονέκτημα, το μόνο που ανακάλυψα ήταν οι... φριχτής αισθητικής ζάντες! Όλα τα υπόλοιπα είναι ο Παράδεισος της αυτοκίνησης, και μπράβο στους Γερμαναράδες που επιμένουν... Αν μπορούσα ή ήθελα να πάρω αυτοκίνητο, αυτό θα ψώνιζα...

Περιούσιος λαός: Συνέχεια δίχως τέλος
Η περιοχή στην ¶νω Γλυφάδα και στο Πανόραμα βρίθει από αυθαίρετα που ο περιούσιος λαός έχει «σηκώσει», καταπατώντας δημόσια γη. Έχοντας ζήσει πάνω από 18 χρόνια στα Δικηγορικά στην ¶νω Βούλα, έλαβα μέρος στις προσπάθειες κατάσβεσης τριών, τεσσάρων πυρκαγιών, και ξέρω καλά την περιοχή που νέος έκανα βόλτες με τις πρώτες enduro που είχαν έρθει στη χώρα. Παρακολουθώ την εξέλιξη της μεγάλης φωτιάς που καίει τα λιγοστά δέντρα και τους θάμνους που έχουν απομείνει στις υπώρειες του Υμηττού, και σκέπτομαι πως αυτοί που την έβαλαν πρέπει να είναι ή φριχτοί μικρομεσαίοι ή κλασικοί Ελληναράδες μακάκες. Έχω δει και τις δύο κατηγορίες εν δράσει στα Μεσόγεια, όπου και μένω τα τελευταία 22 χρόνια. Οι πρώτοι δουλεύουν νύχτα τις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Έχοντας αγοράσει ένα εκτός σχεδίου «οικοπεδάκι» και θέλοντας να βάλουν -ακόμα- ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, «πλακώνουν» νύχτα με ένα τσούρμο οικονομικών μεταναστών (που μετά ζητούν να φύγουν) και σηκώνουν το αυθαίρετό τους πριν προλάβεις να πεις... Χριστός Ανέστη! Οι δεύτεροι (οι χοντρομακάκες) καίνε τα χόρτα στα κτήματά τους με ανέμους 6 Μποφόρ, πυρπολώντας ολόκληρες περιοχές και θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τις ζωές των... ηλιθίων που έχτισαν τα σπίτια τους ακολουθώντας το γράμμα και το πνεύμα του νόμου. Τρεις μήνες πριν ρώτησα έναν απ’ αυτούς αν είχε άδεια για το απίστευτης κακογουστιάς και εγκληματικής αδιαφορίας για το περιβάλλον σπίτι που «σήκωνε» νύχτα κοντά στο δικό μου σπίτι. «Κανείς δεν έχει» απάντησε. «Έχω εγώ» είπα. Με κοίταξε με οίκτο, και είπα να πάω στην Αστυνομία Κορωπίου. Πήγα. Το ανέφερα. «Τι να κάνουμε;» είπε ο Αξιωματικός Υπηρεσίας. «Τους κάνουμε μηνύσεις, τους βάζουμε πρόστιμα και αυτοί συνεχίζουν και παίρνουν ΔΕΗ και νερό.» Κουράστηκα (και κούρασα κι εσάς) να το γράφω: Τίποτα και κανείς δεν μπορεί πλέον να αντιστρέψει την καταστροφή, ούτε ο ίδιος ο Ιησούς, αν γινόταν... πρωθυπουργός με υπουργικό συμβούλιο τους 12 Αποστόλους. Οι μισοί -περιούσιοι- πολίτες χρηματίζουν τους άλλους μισούς, και όλοι μαζί εκλέγουν τα καρτούν που παριστάνουν τους υπουργούς και δημιουργούν το περιβάλλον για να μεγαλώνουν τα συγκεκριμένα φυτά. Καθώς γράφω η φωτιά κατεβαίνει την ανατολική πλευρά του Υμηττού, πλησιάζοντας επικίνδυνα τον οικισμό (γιατί... οργανωμένη πόλη δεν είναι;). Μπορεί να τη σβήσουν, μπορεί να μας κάψει όλους, καμία σημασία δεν έχει πλέον σε μια χώρα που η μείωση του τέλους ταξινόμησης έκανε τους υπηκόους να ξεσαλώσουν αγοράζοντας σε ένα μήνα τζιπούρες αξίας 2 δισ. ευρώ. Τι συμβαίνει; Τίποτα το ιδιαίτερο. Απλώς, ο περιούσιος ετοιμάζεται για το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας του. Αυτό που θα απομείνει είναι το πραγματικά εκπληκτικό Μουσείο της Ακρόπολης, που στα σπλάχνα του κρύβει την Ελλάδα που θα μπορούσε να είναι, αν δεν είχε γαμ...θεί απ’ ένα δήθεν προοδευτικό εσμό «συνιστωσών» και «διανοούμενων» που είναι στη δούλεψη του Σόρος και των ΜΚΟ του. Την Ελλάδα (όπως και την Ιταλία και κάθε χώρα με αρχαίο πολιτισμό) που πρόδωσαν, έκλεψαν, κατέστρεψαν τα εκατομμύρια των Κουκλεντέδων που βγήκαν στον αφρό με την Αποστασία, τη δικτατορία, τον κοινωνικό «μετασχηματισμό» του -κίβδηλου- σοσιαλισμού και την οικογενειοκρατία του νεοφιλελευθερισμού. Υπερβάλλω; Από τη Ζίμενς αγόρασε τα κουζινικά του Κυριάκου η Ντορολίζα, με το Χριστοφοράκο και τους κολλητούς του ψώνισε οικόπεδο στην Τήνο ο Κυριάκος, από τη Ζίμενς παρέλαβε 1 εκατ. ευρώ ο «στρατηγός». Αυτός ο συρφετός ήταν καλεσμένος στα εγκαίνια του Μουσείου, πρώτο τραπέζι πίστα ο Ρούλης Κουκλεντές. Κάποιος αναγνώστης έστειλε ένα e-mail ρωτώντας αν με κάλεσαν. Τι είναι αυτά που λες, αγαπητέ Νίκο; Οι 4ΤΡΟΧΟΙ και τα περιοδικά των Τεχνικών Εκδόσεων δεν είναι κομμάτι του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, έστω κι αν η παρουσία τους «έστειλε» στα Πανεπιστήμια και στα Πολυτεχνεία πάνω από 60.000 νέους. Στις λειτουργίες αυτού του κοινωνικο-πολιτικού μπορντέλου δεν αξίζει να λαβαίνεις μέρος.
Το κομμάτι που ακολουθεί δημοσιεύτηκε σε μηνιαίο περιοδικό το Δεκέμβριο του 2006. Επειδή τον τελευταίο καιρό έκαναν την εμφάνισή τους πολλοί... προφήτες, το αναδημοσιεύω, για να δείτε ποιος τα έλεγε και πότε._ Κ. Κ.
Τεχνολογικός και Πολιτικός Μεσαίωνας
Πάει καιρός τώρα που λέω ότι ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει και πως κάθε μέρα που περνάει οι συγκρούσεις θα γίνονται πιο άγριες. Σε αυτόν τον πρώτο πόλεμο του 21ου αιώνα αντιμέτωποι είναι ο Πρώτος και ο Τρίτος Κόσμος. Οι πολύ πλούσιοι και οι πολύ φτωχοί. Οι κατακτητές και οι λεηλατημένοι. Οι βιαστές και οι βιασμένοι. Αυτός ο πόλεμος δε θα τελειώσει σε τέσσερα, πέντε χρόνια, αλλά θα διαρκέσει πολλές δεκαετίες. Η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι, σε αντίθεση με κάθε προηγούμενο, είναι πόλεμος ασύμμετρων απειλών, όπως εύστοχα τον αποκάλεσαν μετά την 11η/9 τα γεράκια στην Ουάσινγκτον. Από τη μία υπάρχουν οι οπλισμένες με όλα τα σύγχρονα όπλα στρατιές των Νέων Σταυροφόρων και από την άλλη οι ζωσμένοι με εκρηκτικά αποφασισμένοι παρίες του πλανήτη, από τους οποίους οι πρώτοι αφαίρεσαν τα πάντα, από τη γη που καλλιεργούν μέχρι τα γάλα των παιδιών τους, για να μην αναφερθώ στους 600.000 νεκρούς από την εισβολή στο Ιράκ και στις 18 γυναίκες και μωρά που εκτελέστηκαν από τους Ισραηλινούς στη Λωρίδα της Γάζας. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους, από την εκστρατεία εναντίον της Τροίας μέχρι τον τελευταίο «δίκαιο» πόλεμο, ο Γ΄ είναι αποτέλεσμα των φοβερών, απάνθρωπων ανισοτήτων που ο Δυτικός άνθρωπος επέβαλε στα δισεκατομμύρια που ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα - που δε θα ξεχάσω. Πριν από 10 χρόνια στην παρουσίαση στη Στουτγάρδη ενός πανάκριβου μοντέλου της Μercedes-Benz με κινητήρα V12 o υπεύθυνος ανακοίνωσε με υπερηφάνεια στους δημοσιογράφους ότι «η εξέλιξη μόνο του συστήματος που ανοίγει και κλείνει τις πόρτες κόστισε 5 εκατ. μάρκα»! Λίγοι από τους δημοσιογράφους κατάλαβαν την ύβρη. Πέντε εκατομμύρια μάρκα (ήταν προ του ευρώ) για μία μπετούγια! Ο υποψιασμένος αναγνώστης δεν έχει παρά να βάλει στη μία πλευρά της ζυγαριάς το κλείθρο και στην άλλη την κλοπή πλουτοπαραγωγικών πηγών από τις χώρες του αποκαλούμενου Τρίτου Κόσμου, που επιτρέπουν στο Γερμανό μηχανικό (και στον Έλληνα λωποδύτη, μεταπράτη ή κομπραδόρο) να κυκλοφορεί οδηγώντας την Ύβρη.
Χαμένοι στον ωκεανό των πιστωτικών καρτών, της φαινομενικής πραγματικότητας και του lifestyle τζατζίκι με Καγιέν, δεν είμαστε σε θέση, δε θέλουμε ή δε μας αφήνουν να δούμε την ανισότητα. Και δε μας αφήνουν γιατί, αν καταλάβουμε τι γίνεται, αν τρομάξουμε, συγκινηθούμε, συμπαρασταθούμε, θα χαλάσουμε τη σούπα των διεθνικών. Γι’ αυτό φροντίζουν να στέλνουν τους στρατούς τους σε χώρες που -ακόμη- διαθέτουν αποθέματα (ουρανίου, πετρελαίου, χρυσού, φθηνού δυναμικού κτλ.), τα οποία αρπάζουν για να μη χάσει ο βλάχος τη Μερσεντέ και ο γιάπης την Πόρσε. Τα πράγματα εξελίσσονται όπως είχαν προβλέψει οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας. Τρομοκρατημένοι από τα εγκλήματά τους, οι «πολιτισμένοι» της Δύσης αναζητούν τρόπους για να προφυλαχθούν από τα χτυπήματα. Ο Επίτροπος Δικαιοσύνης της ΕΕ, Φ. Φρατίνι, πρότεινε να ψηφιστεί νόμος που να επιβάλει «... την καταγραφή και τη διατήρηση για ένα τουλάχιστον χρόνο όλων των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και τουλάχιστον για έξι μήνες του συνόλου της εμπορικής δραστηριότητας των πολιτών στο Ίντερνετ για κάθε χρήση...». Στο νέο Μεσαίωνα μια μικρή ομάδα ανθρώπων (όχι πάνω από 2.000.000) θα ελέγχει το σύνολο των πολιτών πρώτα του αναπτυγμένου και σιγά σιγά του Τρίτου Κόσμου. Με πρόφαση τον «πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας», οι εχθροί της δημοκρατίας και της ελευθερίας απλώνουν τα πλοκάμια τους σε όλες τις πλευρές της ζωής μας. Οι χαρτογιακάδες των Βρυξελών λένε ότι είμαστε (όλοι) ύποπτοι για «τρομοκρατική ενέργεια», και γι’ αυτό πρέπει να παρακολουθούν κάθε μας κίνηση. Πανίσχυρα (και πάμφθηνα πλέον) συστήματα όπως το Echelon καταγράφουν σε τεράστιες βάσεις δεδομένων κάθε τηλεφώνημα, φαξ, e-mail, αλλά με τα εκατομμύρια κάμερες που έχουν τοποθετήσει στους δρόμους και στα κτίρια παρακολουθούν κάθε κίνηση, ακόμα και λέξη που λέμε. Οι τεχνολογίες παρακολούθησης κάνουν το Μεγάλο Αδελφό να μοιάζει με Μικρό Εξάδελφο, ιδιαίτερα αν κανείς κάνει το λάθος να ταξιδέψει στην κοιτίδα της... δημοκρατίας, τις ΗΠΑ. Όπως μου λένε, ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι απόλυτος, και αυτό στη χώρα που διαθέτει το απόλυτα καλύτερο Σύνταγμα στον κόσμο. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πού πήγαν οι νέοι του Μάη του ’68, τι απέγινε η γενιά του Πολυτεχνείου, πού χάθηκε ο Αντρέας, ο Φοίβος, ο Γιώργος και η Καίτη (Γώγου). Γιατί ανταλλάξαμε τα όνειρά μας με Γκραν Τσερόκι, Καγιέν και BMW Χ5; Τι κάνει τον νέο να θέλει να γίνει πορτιέρης σε ξενυχτάδικο και την κοπελιά γλάστρα σε πρωινάδικο; Τι είναι αυτός ο εφιαλτικός κόσμος που λες και ξεπήδησε μέσα από τις -χειρότερες- σελίδες των βιβλίων επιστημονικής φαντασίας. Εκατομμύρια άνθρωποι της δικής μου και της επόμενης γενιάς αναρωτιούνται πού πάμε. Μα, πού αλλού παρά στο... διάβολο!_ Κ. Κ.
Αντιλογισμοί
• Την Κυριακή 21 Ιουνίου διάβασα (στο «ΒΗΜΑ») άρθρο για την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα και τη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό! Η γάτος δημοσιογράφος πληροφορούσε τους αναγνώστες πως στη συνάντηση «η ψυχρότητα ήταν εμφανής». Με μία λεπτομέρεια: Ο Τούρκος ηγέτης δεν ήρθε στην Αθήνα. Ακύρωσε την τελευταία στιγμή το ταξίδι. Λεπτομέρειες θα πείτε...
• Προσπάθησα να παρακολουθήσω τις περιγραφές των αγώνων Formula 1, αλλά γρήγορα πήγα για ύπνο. Αντίθετα, δεν μπορώ να ξεκολλήσω από τους αγώνες MotoGP, έστω κι αν χρειαστεί να χαμηλώσω την ένταση.
• Στη ζωή μου έχω κάνει πολλά καλά και πολλά λάθη. Ορισμένα από τα τελευταία βασανίζουν την όραση και την ακοή μου - αλλά και του κοινού. Ζητώ συγγνώμη.
• Αν ήξερα τι θα επακολουθήσει όταν έβγαλα τους 4Τ, μπορεί και να μην το... έκανα!
• Πήγα μία φορά για δείπνο στο σπίτι ενός «ειδικού» δημοσιογράφου. «Πού είναι το αρχείο και η βιβλιοθήκη σου;» ρώτησα. «Δεν έχω. Οι αντιπροσωπίες στέλνουν τα δελτία Τύπου». Κατάλαβα, σκέφτηκα.
• Αναρωτιέμαι τι έχει απομείνει από την παλιά ειδική δημοσιογραφία. Από τους γραφιάδες που έμαθαν τον κόσμο τι είναι αγώνες, ποια είναι τα πορτοκάλια και ποια τα λεμόνια της αυτοκινητοβιομηχανίας, ποιοι φτιάχνουν κάρα και ποιοι βάρκες. Το 70% έφυγε από τη ζωή και το 30% ετοιμάζει τις βαλίτσες του. Και μετά; Μετά θα νικήσει ο Φέτελ, και θα εγκαταλείψει ο Μέτελ. Τόσο αναλυτικά, τόσο βαθιά.
• Το μεγαλύτερο γεγονός στο Ακρόπολις ήταν η επίδοση του Λάμπρου Αθανασούλα. Του ταλαντούχου οδηγού που αναδείχτηκε μέσα από το δικό μας Γίνε Πρωταθλητής, το θεσμό των 4Τ και της Toyota Hellas. Αυτή, κομπλεξικά κωθώνια, είναι, ανάμεσα σε 1.000 άλλες πρωτοβουλίες, η προσφορά του περιοδικού στο σύγχρονο ελληνικό -τεχνικό και τεχνολογικό- πολιτισμό.
• Ξεσάλωσαν οι μπούρτζοι με τη μείωση των τελών ταξινόμησης, ψωνίζοντας τις τζιπούρες και τις CLK της μικρομεσαίας ζωής τους.
• Ερώτηση, για να χαμογελάσουμε: «Τι αυτοκίνητο θα μου προτείνατε ν’ αγοράσω;».
ΑΠΟΨΗ
Του καθηγητή Θ.Π. Τάσιου
(απόσπασμα από άρθρο του για τις ΑΠΕ από την Καθημερινή)
Ανεμογεννήτριες: Αισθητική και Αν-αισθησία
(...) Δεύτερον και θεμελιωδέστατο, θυμηθείτε ότι όση ώρα εμείς μιλάμε «περί αισθητικής» έχουν συμβεί τα εξής γεγονότα: α) Χιλιάδες παιδιά στη δυτική Μακεδονία έχουν εισπνεύσει απαράδεκτες ποσότητες αερίων ρύπων - για νά ’χετε εσείς το καθαρό σας ρευματάκι, β) Χιλιάδες Αλβανοί και Βούλγαροι τρίβουν τα χέρια τους, γιατί σας πουλάνε το ρεύμα τους - και το πληρώνετε με τα συνεχή ξεδιάντροπα δάνεια που κάνει το κράτος σας, υποθηκεύοντας (ως άλλος νταβατζής) το μέλλον των εγγονών σας, γ) Χιλιάδες τόνοι διοξειδίου του άνθρακα έχουν εκλυθεί στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας στις ανεπίστρεπτες κλιματικές αλλαγές - που μέχρι και ο κ. Μπους παραδέχτηκε (άκου να δεις).
Κι εσείς; Εσείς, σε πείσμα πάσης φιλοσοφίας, φαντάζεστε στεγανά ανάμεσα στις ανθρώπινες Αξίες - μεταφυσική δηλαδή. Γιατί, λόγου χάριν, αποδέχεσθε αδιαμαρτύρητα το αισθητικό όνειδος των μπουγαδοκαλωδίων της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, που κρέμονται γύρω από τα σπίτια σας (ιδίως στην αγνή μικροκλίμακα της ελληνικής υπαίθρου); Μα, διότι, αλλιώτικα, δε θα είχαμε ρεύμα και τηλέφωνα - θα πείτε. Όσοι από εσάς έχετε ακόμη «αισθητικές» αντιρρήσεις για τη σωτήρια αιολική ενέργεια θυμηθείτε, παρακαλώ, αυτήν την απάντηση, η οποία ντόμπρα αποδέχεται τη διαπραγμάτευση των Αξιών. Όσοι, πάλι, εχθρεύεσθε την αιολική ενέργεια, διότι σας πιάνει τον τόπο όπου ονειρεύεστε μελλοντική οικοδόμηση μες στα δάση, πάρτε το απόφαση. Ο κόσμος ξύπνησε, και δεν περνάνε πια οι εκβιασμοί σας.